Artikel 1 Faillissementswet bepaalt dat een schuldenaar failliet wordt verklaard indien hij in een toestand verkeert dat hij heeft opgehouden te betalen. Het is vaste jurisprudentie van de Hoge Raad dat daarvoor noodzakelijk is dat de schuldenaar meer dan één schuldeiser heeft.
In de zaak die heeft geleid tot het arrest van 24 maart 2017 van de Hoge Raad was er slechts één schuldeiser. Die schuldeiser had evenwel een vordering van maar liefst € 2,1 miljoen op de schuldenaar. De schuldeiser betoogde dat slechts relevant is of een toestand bestaat dat is opgehouden te betalen, waarbij pluraliteit van schuldeisers (ofwel dat er meer dan één schuldeiser is) geen noodzakelijke voorwaarde is.
De rechtbank en het Hof wijzen het verzoek tot faillietverklaring af. Ook de Hoge Raad ziet geen reden om van zijn vaste rechtspraak terug te komen. Hij wijst er op dat het faillissement als doel heeft om het vermogen van de schuldenaar te verdelen onder diens gezamenlijke schuldeisers. Met dat doel strookt dan niet de faillietverklaring van een schuldenaar die slechts één schuldeiser heeft, aldus de Hoge Raad.
Informatie
Heeft u vragen over dit onderwerp, dan kunt u contact opnemen met Peter de Graaf.
