Bouw & Vastgoed

Wat is een koop-/aannemingsovereenkomst?

Wanneer partijen afspreken dat één van hen tegen betaling een stuk grond zal leveren en daarop een gebouw zal bouwen of afbouwen, is er enerzijds sprake van een overeenkomst van koop van de grond en anderzijds een overeenkomst van aanneming van werk met betrekking tot het gebouw. Op het gedeelte dat betrekking heeft op de koop van de grond zijn de wettelijke regels van koop van toepassing. Op het gedeelte dat betrekking heeft op aanneming van werk (het bouwen en opleveren) zijn de regels van aanneming van werk van toepassing. Het maakt daarom praktisch niet zoveel uit of men spreekt over twee gekoppelde overeenkomsten (koop en aanneming van werk) of van één samengestelde overeenkomst waarop deels de regels van koop en deels de regels voor aanneming van werk van toepassing zijn.

Een bouwopdracht aan een aannemer wordt aangemerkt als een overeenkomst tot aanneming van werk. Dit is een overeenkomst waarbij de aannemer in opdracht van de opdrachtgever – buiten dienstverband – een werk van stoffelijke aard verwezenlijkt en oplevert. De rechtsverhouding tussen de opdrachtgever en de aannemer wordt – als niets anders is afgesproken – beheerst door de wettelijke regels voor aanneming van werk. Deze beknopte wettelijke regeling is te vinden in de eerste afdeling van titel 7.12 van het Burgerlijke Wetboek (art. 7:750 e.v. BW). In dit artikel worden de rechten, verplichtingen en aansprakelijkheden van partijen bij aanneming van werk toegelicht op basis van de wettelijke regeling.

Bij aanvang van een bouwproject zal een opdrachtgever vaak een architect, ingenieur of adviseur inschakelen om hem te helpen bij het ontwerp (hierna: ‘adviseur’). De rechtsverhouding tussen de opdrachtgever en diens adviseur wordt – als niets anders is afgesproken – beheerst door de wettelijke regels voor de overeenkomst van opdracht. Deze wettelijke regels zijn te vinden in de eerste afdeling van titel 7.7 van het Burgerlijk Wetboek (art. 7:400 e.v. BW). De summiere wettelijke regeling heeft een algemeen en open karakter en is grotendeels van regelend recht. Het komt dan ook vaak voor dat partijen nadere afspraken maken. Meestal gebeurt dit door middel van door beroepsorganisaties van architecten gemodelleerde algemene voorwaarden in aanvulling op en ter uitwerking van de wettelijke regeling van de overeenkomst van opdracht. De meest recente set algemene voorwaarden in het adviseursrecht is De Nieuwe Regeling 2011 (hierna: ‘DNR 2011’). Hieronder worden zowel de rechten, verplichtingen en aansprakelijkheden van partijen bij een overeenkomst van opdracht toegelicht op basis van de wettelijke regeling als op basis van de DNR 2011.

Voor de huur van bedrijfsruimte bestaan er twee verschillende huurregimes: huur voor middenstandsbedrijfsruimte, zoals winkels en horeca (7:290-bedrijfsruimte) en overige bedrijfsruimte (7:230a-bedrijfsruimte). Het toepasselijke huurregime wordt aangeduid met het wetsartikel uit het Burgerlijk Wetboek dat op dat huurregime van toepassing is. Huur voor middenstandsbedrijfsruimte is geregeld in artikel 7:290 BW en wordt daarom ook wel 7:290-bedrijfsruimte genoemd. In artikel 7:230a BW is de huur voor overige bedrijfsruimte geregeld, de zogenoemde 7:230a-bedrijfsruimte. In dit artikel wordt toegelicht wat het verschil is tussen middenstandsbedrijfsruimte en overige bedrijfsruimte en wordt uitgelegd hoe kan worden bepaald van welke soort bedrijfsruimte in uw geval sprake is.